كىچىك بالىلار مەكتەپتە ئازراق كۆڭلىگە ياقمايدىغان بىرەر ئىش بولۇپ قالسىلا، شۇ ھامان چىرايىنى خاپىچىلىق قاپلاپ، كىم چىشىغا تەگسە شۇنىڭ بىلەن سوقۇشۇپ ئۆزىنىڭ غەزىۋىنى ئىپادىلەيدۇ ھەمدە بۇ خىل ئۇسسۇل ئارقىلىق كۆڭلىدىكى غەزەپ ئوتلىرىنى باسماقچى بولىدۇ. بالىلارنىڭ يىتەرلىك دەرىجىدە كۈچلۈك بولغان ھۆكۈم قىلىش ئىقتىدارى بولمىغاچقا، ئادەتتە ئۇلار سوقۇشساقلا مەسىلىنى ھەل قىلغىلى بولىدۇ دەپ قارايدۇ؛ بىراق، بالىلارنىڭ بۇنى چۈشەنمەسلىكى، ئاتا-ئانىلىرىنىڭمۇ بۇنى چۈشەنمەسلىكىگە ۋەكىللىك قىلمايدۇ. بۇنداق ئەھۋالدا، ئاتا-ئانىلار بەزىبىر كىچىك داۋلىلارنى سۆزلەش ئارقىلىق، بالىلارغا مەسىلىنى سوقۇشۇپ ھەل قىلىشنىڭ ئەڭ قاملاشمىغان بىر خىل ئۇسۇل ئىكەنلىكىنى بىلدۈرۈش كىرەك.  بۈگۈن كۆپچىلىكنىڭ دىققىتىگە، كىچىك بىر مىسال ئارقىلىق، ئادىمىيلىك ساپانىڭ قانداق بولىدىغانلىقىنى كۆپچىلىك بىلەن ھەمبەھىرلىنىپ ئۆتمەكچىمەن.

    نورمال ئەھۋال ئاستىدا، بالىلارنىڭ بۇنداق ئۇرۇشۇپ جىدەل قىلىشلىرى، كۆپ قىسىم ئاتا-ئانىلارنىڭ نەزىرىدە چوڭ مەسىلە ھىسابلانمايدىغان بولۇپ، ساۋاقداشلار ئارىسىدا زىددىيەتلىشىپ قېلىش ناھايىتى نورمال ئىش ئەمەسمۇ دەپ قارايدۇ. ئەمىلىيەتتە پۈتۈنلەي ئۇنداق ئەمەس.
     يېقىندا توردا مۇنداق بىر خەۋەر كۆردۈم. توردا خەۋەر قىلىنغان ئىككى ئائىلىنىڭ بالىسىدا بۇ ئەھۋال كۆرۈلگەن بولۇپ، ھەر ئىككى بالا ئوغۇل؛ ئىككىسى مەكتەپتە ئويۇنچۇق تالىشىپ سوقۇشۇپ قالغان، ئۇرۇشقاندىمۇ خېلى قاتتىق ئۇرۇشۇپ قالغان. بۇ ۋاقىتتا مۇئەللىملىرى ئىككىسىنى ئايرىۋەتكەندىن كىيىن، ئىككى تەرەپنىڭ ئاتا-ئانىسى بىلەن ئالاقىلاشقان بولۇپ، بالىلارنىڭ ئاتا-ئانىلىرى مەكتەپكە كىلىپ، مەسىلىنى قانداق بىتەرەپ قىلىش ھەققىدە مەسلىھەت ئېلىپ بارغان. ئارىدا بىر تەرەپنىڭ ئاتا-ئانىسى بۇ مەسىلىگە بەك ئىتىبار بىلەن قاراپ كەتمەي، بۇنىڭغا خۇددى شۇنداق بولۇشقا تىگىشلىك بىر ئىشتەك پوزۇتسىيەدە بولغان. ئەمما يەنە بىر تەرەپنىڭ ئاتا-ئانىسى بالىسىنىڭ تاياق يىگەنلىكىنى كۆرۈپ تۇرۇپمۇ، يەنىلا تەمكىنلىك بىلەن داۋلى سۆزلەپ، قارشى تەرەپنى داۋلى بىلەن قايىل قىلماقچى بولغان. راستىنى دىگەندە، بۇنداق قىلماق ھەقىقەتەنمۇ ئاسانغا توختىمايدۇ؛ ھېچبولمىغاندا ئەگەر ئۇنىڭ ئورنىدا مەن بولۇپ قالسام، ئەينى ۋاقىتتا چوقۇم ئاچچىقلنىپ سەكرەپ كىتەتتىم. ئەمما ئۇ ئانا بولسا، مەسىلە يۈز بەرگەن ئىكەن، بۇ ھەر ئىككى تەرەپتە مەسىلە بارلىقىنى، ھەر ئىككى تەرەپنىڭ بەلگىلىك مەسئۇلىيەتنى ئۈستىگە ئېلىشى كىرەكلىكىنى چۈشەندۈرىدىغانلىقىنى ئېيتىپ، ئىككى بالىنىڭ ئۆز-ئارا كەچۈرۈم سوراپ ئەپلىشىپ قېلىشىنى تەلەپ قىلغان. ئانىنىڭ بۇ خىل قىلمىشى، يەنە بىر تەرەپتىكى ئاتا-ئانىنى خىجالەتچىلىككە سېلىپ قويغان.

    شۇڭلاشقا مۇشۇنداق كىچىك بىر ئىشتىن ئاتا-ئانىلارنىڭ ساپاسىنى كۆرىۋىلىشقا بولىدۇ؛ بالا مەيلى قانداق زىيان تارتقان بولمىسۇن، ھېچبولمىغاندا بالىنىڭ غورۇرىنى يوقىتىپ قويۇشقا بولمايدۇ. بۇنداق ئەھۋال ئاستىدا، بالىنىڭ ئابرويىنى قوغداپ قېلىش بىلەن بىرگە، قارشى تەرەپكە يەنە ئاۋاز چىقمايدىغان بىر شاپىلاق بىرىش، بۇلاردىن ئۇ ئانىنىڭ ساپاسىنىڭ قانچىلىك يۇقىرى ئىكەنلىكىنى كۆرىۋىلىشقا بولىدۇ.